Εφημερίδα της Λαϊκής Κυβέρνησης, έτος 2107
October 5, 07(αποσπάσματα από την “Εφημερίδα της Αμεσοδημοκρατικής Κυβέρνησης των Βαλκανίων” – Ελληνόφωνη ψηφιακή έκδοση 1.23)
665) Το Ανώτατο Ύπατο Συμβούλιο των εκπροσώπων όλων των Λαϊκών Εταιρειών θα συνεδριάσει με Ολογραφική Ψηφιακή Συνάντηση αύριο, 6 Οκτωβρίου 2107. Στέλνουμε ειδοποίηση μέσω Μηχανής του Χρόνου και στο blog του Σπύρου Ντόβα, έναν αιώνα πριν. Αναμείνατε όλοι στα τηλε-ολογραφικά τερματικά σας. Οι Τεχνητά Ευφυείς Σύμβουλοι Ανάλυσης Διαλόγου και Απόψεων θα σταθούν στο πλευρό σας. ΜΗ διαβάζετε κείμενα χωρίς τη βοήθειά τους, γιατί θα χάσετε πολύτιμο χρόνο.
666) Σύμφωνα με την απόφαση του Αμεσοδημοκρατικού Ψηφιακού Συμβουλίου των Πολιτών, από τώρα και στο εξής όσοι δεν συμμετέχουν σαν συνεταίροι (και σαν εργαζόμενοι) στις Αυτόνομες Λαϊκές Συλλογικές Εταιρείες, θα φορολογούνται με συντελεστή 95% (επί των καθαρών τους προσωπικών κερδών).
667) Η κοινωνία μας ανέχτηκε επί μακρόν (και ανέχεται ακόμη) πολλούς πολυ-εκατομμυριούχους, οι οποίοι σεβάστηκαν το Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμα και τους Νόμους και δεν εκμεταλλεύτηκαν την (πολύ υψηλότερη από το μέσο όρο) οικονομική τους δύναμη. Πάντως τα τελευταία παρατράγουδα με σκανδαλωδώς κακοπληρωμένη (παιδική) παρα-εργασία δεν μπορούν να μείνουν χωρίς έκτακτα μέτρα (όπως η παράγραφος 666), ενώ οι παραβάτες της εργατικής νομοθεσίας θα τιμωρούνται αυστηρά με εγκλεισμό σε Κολλεκτίβες Εργασίας και Επανεκπαίδευσης.
668) Η μεγαλύτερη Αυτόνομη Οικονομική Κοινότητα των Βαλκανίων, η Πολυ-Κολλεκτίβα των Αθηνών, απέλυσε το Συντονιστή της και διόρισε άλλον, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, και με διωρία εκπλήρωσης των προεκλογικών του υποσχέσεων μία διετία (το ανώτερο). Ιδανικά, αναμένουμε να παράγει θετικό έργο μετά από 3 μήνες περίπου. Αν δεν επιδείξει τέτοιο θετικό έργο θα απολυθεί ΚΑΙ αυτός. ΔΕΝ ζούμε πια στη βαρβαρότητα του 21ου αιώνα, όπου οι C.E.O. συμπεριφέρονταν σαν μαχαραγιάδες και δερβέναγιες. Οι διευθυντές και οι συντονιστές μας πρέπει να το καταλάβουν και να το εμπεδώσουν επιτέλους, ότι δεν είναι τίποτε άλλο από (αρκετά καλοπληρωμένοι) υπάλληλοι του Λαού και των Αυτόνομων Συλλογικών Οικονομικών Μονάδων Παραγωγής.
Future Politics 
[…] Εφημερίδα της Λαϊκής Κυβέρνησης, έτος 2107 (αποκλειστικό ρεπορτάζ μέσω… ΧρονοΜηχανής) Published October 5th, 2007 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ , ΕΛΛΑΔΑ , ΙΣΤΟΡΙΑ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ , Χιούμορ , πολιτική – politics Εφημερίδα της Λαϊκής Κυβέρνησης, έτος 2107 […]
Ύπατο Συμβούλιο, Άμεση Δημοκρατία, 666, CEO και δεν συμμαζεύεται… τι μου θυμίζουν όλα αυτά; 😉
(Ανώτατο και Ύπατο είναι το ίδιο πράμα, υπάρχει πλεονασμός εδώ)
Ααααα, κι εδώ moderation; Ε δεν παίζω.
Το moderation είναι δυστυχώς “default” επιλογή και εύκολο να το ξεχάσει κανείς (σε νέο blog). Δεν νομίζω να υπάρχει τώρα.
ΒΑΘΥ το δίχτυ, η απόχη, για τα φανατικά τα ψάρια…
🙂
Αντί αυτών όμως, αλιεύθηκαν ΛΑΘΗ ΜΕΓΑΛΑ.
Μήπως η “ρητορική καρικατούρα” συγχωρεί τον πλεονασμό; Είναι θέμα γνώσης και της… Ελληνικής! 🙂
Αποσπασμα απο την επόμενη ημέρα στα Αμεσοδημοκρατικά μεσα ενημέρωσης:
Μετα την ανακοίνωση οτι τα κέρδη όσων δέν εργάζονται στις ΑΛΣΕ θα φορολογούνται επι 95% των κερδών ο μεγαλοβιομήχανός Ευρυπίδης Λιβινγκστον-Κάρερ ανακοίνωσε οτι κλείνει όλες του τις βιομήχανίες παραγωγής ενέργειας ύλης/αντιύλης στα Βαλκάνια και ρευστοποιεί όλα του τα υπάρχοντα.
Κοινοποίησε οτι θα μεταφέρει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και την τεχνογνωσία στούς διαστημικόυς σταθμόυς της Σελήνης οπού η φορολογία είναι πολύ χαμηλότερη.
Γράμμα ανώνυμου στην Εφημερίδα της Λαικής Κυβέρνησης
Αγαπητη εφημερίδα
Θελω να σου γράψω εδώ και καιρό για το πρόβλημά μου.
Τα τελευταία χρόνια αισθάνομαι οτι αυτό που κάνω στην δουλειά μου δέν μου ανήκει.Δεν είναι κάτι που μπορώ με περηφάνεια να το θεωρήσω δικό μου.
Πολλές φορές πιστέυω ότι έχω καλές ιδέες οι οποίες χάνονται στην πλειοψηφεία των Αυτόνομων Λαϊκων Συλλογικων Εταιρείων.
Θα ήθελα να δουλεψω μόνος μου και να φτιάξω κάτι όπως ακριβώς εγω θέλω, να έχω τις δικές μου προταιρεοτητες.
Ακόμα και όταν οι ιδέες μου γίνονται αποδεκτές, απο την διέυθυνση των ΑΛΣΕ, ο καθένας προσθέτει κάτι, και άλλες φορες το βελτιώνει, άλλες φορές όμως αλλοιώνει την ιδέα μου.
Δεν θέλω να μιλήσω ανοιχτά για τα ατομικά μου σχέδια και επιπλέον με την εξοντοτική φορολογία μάλλον δεν θα μπορούσα να επιβιώσω ακόμα και αν προσπαθούσα να στήσω την δική μου επιχείρηση.
Αισθάνομαι οτι βρίσκομαι σε ένα αδιέξοδο.
Δεν έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ άδικο ανώνυμε καινοτόμε!
Τα ίδια περίπου έλεγα κι εγώ στο συμβούλιο της δικής μου εταιρείας. Επειδή είστε εσείς… σαϊνια, τους έλεγα, ΝΟΜΙΖΕΤΕ ότι κι όλοι οι άλλοι είναι το ίδιο έξυπνοι, το ίδιο αγαπημένοι, το ίδιο ευτυχισμένοι; ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ, σύντροφοι. Πρέπει επειγόντως να μειώσουμε αυτή την άθλια φορολογία του μοναχικού δημιουργού, να τον βοηθήσουμε να ορθοποδήσει ΠΡΩΤΑ, τουλάχιστον, αντί να τον πετσοκόβουμε ΠΡΟΩΡΑ με… πάνω από 40% φορολόγηση ΜΟΛΙΣ ξεκινήσει μόνος τους. Αυτά είναι ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ που θυμίζει τις μαύρες εποχές του 21ου αιώνα!
Θα τους προτείνω να κόψουν τις αηδίες, και να αρχίσουν ΠΙΟ προοδευτική φορολογία των ανεξάρτητων δημιουργών, με ΕΙΔΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ να βρίσκουν αμέσως συναιτέρους, ώστε ΚΑΙ αυτοί να συμμετέχουν στον τρόπο ζωής της κοινωνίας μας! Αν βέβαια… επιμένουν να κάνουν παράνομες προσλήψεις ΜΗ-συναιτεριζόμενων ατόμων, τότε καλά να πάθουν! 🙂
Ναι, αγαπητέ φιλελεύθερε.
Η μονολεκτική απάντηση της Πολυ-κολλεκτίβας μου, που έχει… εκατονταπλάσια περιουσία από τον κύριο αυτό είναι:
“XESTIKAME”
(sorry για το Greeklish, ΕΤΣΙ το γράψανε)! 🙂
Φίλε μου Ομαδεώνα
Τι εστί CEO;
Cannot Enjoy Orgasm
😛
Quite right!!! Just Another Gone Off,
He’s just another who can’t get it off!
αλλά…
Μην ξεχνάς ότι… το κείμενο αναφερόταν στο παρελθόν του αμαρτωλού 20ου/21ου αιώνα.
Στην κοινωνία αυτή του 2107, δεν υπάρχουν πια CEO (με τη δική μας έννοια). Μόνο συντονιστές εργασιών που είναι άμεσα εκλεγόμενοι και αιρετοί από τις συνελεύσεις των ανθρώπων ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ συντονίζουν. Σαν συνέπεια, είναι συνήθως τα ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ και ερωτικά άτομα (με παρατράγουδα γιατί… δεν πολυ-δουλεύουν) 🙂
Χμμμ… Αγγίζεις πάρα πολύ δύσκολα μελλοντολογικά θέματα από την άποψη της κοινωνιολογίας. Να πω ότι είναι ένας ψευδοκομμουνισμός αυτό που λες, με την έννοια και το μέτρο του σημερινού αποτυχημένου μαρξιστικού μοντέλου. Το θέμα δεν είναι η διαχρονική δομή της εξουσίας αλλά το πόσο καλύπτονται οι (μελλοντικοί) πολίτες μέσω αυτού του επιθυμητού/προτεινόμενου μοντέλου. Και όσο αυξάνεται ο πληθυσμός της Γης, άλλο τόση είναι και η εντροπία. Κοινώς, όσο γουργουρίζουν ολοένα και περισσότερα στομάχια, οι απαιτήσεις αυξάνονται κατακόρυφα.
Και καλό βράδυ, είμαι πτώμα.
Κι εγώ καληνυχτίζω, προσθέτοντας όμως… ότι θα υπάρξουν και μεγάλες εκπλήξεις σε αυτό το μπλογκ. Κατ’ αρχήν ο πληθυσμός έχει ΗΔΗ μειωθεί πάρα πολύ αφού η πλειοψηφία… πέθανε από τους μεγάλους λιμούς στο αποκορύφωμα της Κρίσης Πετρελαίου, και επέζησαν ΜΟΝΟ όσοι είχαν βρει τρόπο επιβίωσης αποκεντρωμένο και χωρίς ανάγκη για πετρέλαιο. Μετά από αυτό… πολλά άλλα έγιναν. Το μπλογκ δεν φτιάχτηκε επιπόλαια αλλά μετά από πολύ μεγάλες αναζητήσεις.
Τα λέμε 🙂
Με ενδιαφέρει πολύ η άποψη που περνάει το μπλογκ σου, άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ, με αυτά τα θέματα ασχολούμαι καιρό και θα χαρώ να τα συζητήσουμε αυτά. Δεν σου κρύβω ότι στο καινούριο πρότζεκ που σου είχα πει στο μέηλ, θα υπάρξει κάτι σχετικό.
Αρθρο στις Διεσπαρμένες Σελίδες του Διαστηδικτύου 4.0
Με μεγάλη απογοήτευση και ενα μικρό σοκ παρατηρησαν οι κατοικοι της Γής και των εγγυς αποικιών την απαντηση της Πολυκολλεκτιβας στ θεμα του Ευρυπίδη Λιβινγστον-Καρέρ.
Πρώτον δεν περίμεναν να χρησιμοποιούνται τόσο αρχαίες και δημωδης λεξεις.
Ο Ευρυπίδης Λιβινγστον-Καρερ ξεκίνησε την καρρίερα του σαν απλως εργαζόμενος στην πολυκολλεκτίβα,πνέυμα ανύσηχο και πολύ εργατικό ήταν αυτός τελικά που κατάφερε να λύσει τα τελευταια προβλήματα στην παραγωγή ενέργειας ύλης/αντιύλης ετσι ώστε με ποσότητες μερικών κυβικων μέτρων αντιύλης να μπορούν να έχουν αξιόπιστη και καθαρή ενεργεια τα Βαλκάνια αλλα και τμήματα της Ασίας και της Αφρικής.
Οι εφευρέσεις του παρεμεναν στο συρτάρι των διαφόρων προτεραιοτήτων της κολλεκτίβας παρα τις φιλότιμες προσπαθειες των εκδοτών της Λαικής Εφημερίδας.
Ώσπου τελικά αποφάσισε να ξεκινήσει μόνος του το εργαστήριο ΑντυΕνε 34.
Είναι αξιόλογο οτι τον ακολούθησαν εθελοντικά περίπου 20 εργαζομένοι αποχωρώντας απο την κολλεκτίβα, που αποτελούσαν μέρος την μειοψηφίας στις πρόσφατες εκλογές συντονιστή.
Δεν είναι εκπληξή οτι οι πετυχημενες επιχειρήσεις ειναι ούτως οι άλλως αυτές που φέρονται στους εργαζόμενους και υπαλλήλους με σεβασμό και προσπαθούν να τους κάνουν συμμετέχοντες στο όλο εγχείρημα.
Την στιγμή της απόφασης για την φορολόγηση 95% των κερδών το ΑντυΕνε 34 είχε 24 εργοστάσια και περίπου 5000 εργαζόμενους.
Λεει ο Ευρυπίδης- ΛΚ, : Αναγκάστηκα να το κάνω αυτό.
Δούλεψα μέρα νύχτα για να φτιάξω αυτά τα εργοστάσια. παρα τις καλές συνθήκες εργασίας στις πολυκολλεκτίβες
ειχα περίπου 50 αιτήσεις την εβδομάδα για εργασία στις επιχειρήσεις μου.
Αγαπώ τον τόπο μου, αλλα δέν το θεωρώ δίκαιο τώρα που δουλεψα και ανταμείφθηκα να έρχεται η Αμεση Δημοκρατία και να παίρνει αυτά που κέρδισα χωρίς να έχω παραβιάσει κανέναν νόμο.
Αισθάνομαι ιδιαίτερη λύπη γιατι δέν θα μπορέσω να συνεχίσω το πρόγραμμα ‘Διαστηδίκτιο για όλους’ που στοχεύει στην παροχή της τελευταίας τεχνολογίας στις τελευταίες γωνίες των Βαλκανίων.
Πολλοί εργαζόμενοι στο Αντυενε 34 είναι δυσαρεστημένοι
με αυτήν την εξελιξή.
Λεει ο Ρωσο-Αφρικάνος Κουνεατα Μποροβίνσκι: Εχω δουλεψει με τον Ευρυπίδη για 20 χρόνια και τυγχανει να είναι ενα άτομο με ηθική ακεραιότητα αλλα και σπάνια έμπνευση. Θα τον ακολουθήσω στην Σελήνη και θα φύγουμε απο την ΑμεσοΔημοκρατία των Βαλκάνιων. Σημερα είναι ο Ευρυπίδης, άυριο μπορεί να είμαι εγω σε αναλογή θέση.
Πολλοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται αν το σύστημα που εφαρμόστηκε μετα την κρίση του peakoil εχει κλείσει τον κύκλο του και με τις νέες και αφθονες πηγές ενέργειας και την προηγμένη τεχνολογία και αν πλεον μπορούν να επιτραπούν ακόμα και στις Αμεσες Δημοκρατίες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Αξίζει να σημειωθεί οτι παρα την επικράτηση των Πολυκολλεκτίβων και της ΑμμεσοΔημοκρατιών μετα την κρίση του peakoil υπάρχουν αρκετές ελευθερες οικονομικές ζώνες κυρίως σε πρωην ακατοικητες περιοχές του πλανήτη (Σιβηρία, Σαχαρα, Καλαχαρι, Αυστραλία, Γκομπι), οπου επιχειρήσεις στήνονται κατ’αρχήν απο άτομα αλλα εξελίσσονται σε ομαδικές προσπαθειες που είναι εξω απο το σύστημα των κολλεκτίβων.
Λεει ένας εργαζόμενος: Στις πολυκολλεκτίβες οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά, αλλα παντα μια μειοψηφεία αναρωτιέται αν οι δικές τις ιδέες θα μπορούσαν να είναι καλύτερες.
Εδω επιλεγεις τους συνεργατες σου και το εργασιακό περιβάλλον.
Βέβαια οι επιχειρήσεις δέν ειναι σύλλογοι ή λεσχες. Είναι οικονομικοί οργανισμοι που προσβλέπουν στο κέρδος και στον 22α αιώνα όχι απαραίτητα στο οικονομικό κέρδος.
Χρειάζεται ιεραρχία. Στις Ελευθερες Οικονομικές Ζώνες, επιλέγεις το περιβάλλον σου αντι να περιμένεις τα Διαστηδικτυακα συμβούλια για το πως θα λυθούν τα προβλήματα, και που τελικά δέν λύνονται όλα, και όχι με τον τρόπου που ικανοποιούνται όλοι απο τις λύσεις’
Αναμένονται εξελίξεις…
Αγαπητέ Φιλελεύθερε,
ΠΟΛΥ σοβαρά θέματα έθεσες. Στα περισσότερα έχεις δίκιο. Άλλωστε ΚΑΙ εγώ επιχειρηματολόγησα ΚΑΤΑ της υπέρμετρης φορολόγησης των μοναχικών επιχειρηματιών και καινοτόμων, στο συμβούλιο της πολυκολλεκτίβας.
Βεβαίως, όσοι δεν αποδέχονται το “Αμεσοδημοκρατικό Σχέδιο για Τόνωση της Ομαδικότητας” λησμονούν ότι το σχέδιο αυτό γράφτηκε ΕΙΔΙΚΑ για να τονώσει τους νέους και ανεξάρτητους επιχειρηματίες, όπως ο αξιότιμος κ. Ευρυπίδης Λιβινγστον-Καρερ, για τον οποίο λυπάμαι αν (λόγω έντασης στην πρόσφατη επίσκεψή μου στο Παρελθόν) είπα ένα-δύο λόγια παραπάνω – στην πραγματικότητα έριξα δόλωμα για να μας πεις πάλι τις απόψεις σου! 🙂
Βεβαίως, ο αξιόλογος αυτός καινοτόμος και ΙΚΑΝΟΤΑΤΟΣ ανεξάρτητος επιχειρηματίας, είναι -εδώ που τα λέμε- και λίγο… γέρο-παράξενος. Και θα σου εξηγήσω γιατί:
Το Αμεσοδημοκρατικό Σχέδιο Τόνησης της Ομαδικότητας (Α.Σ.Τ.Ο.) ΔΕΝ απαιτεί να καταργήσει κανείς εντελώς την ιεραρχία στην εταιρεία του ή να δώσει… “θάρρος στο χωριάτη να του ανεβεί και στο κρεβάτι” (όπως λέγανε οι πρόγονοί μας). Αντίθετα, το Α.Σ.Τ.Ο. ….καλύτερα αποδίδει όταν ο αποδεχόμενος (προαιρετικά) τους όρους του, κατανοήσει ότι τον συμφέρει πάρα πολύ να κάνει τους υπαλλήλους του ΠΙΟ παραγωγικούς, με το να τους δώσει σημαντικά μερίδια στα κέρδη του. Αυτό μοιάζει και με τη γνωστή πρωτοβουλία εταιρειών του 21ου αιώνα να δίνουν στους παραγωγικούς εργαζόμενους “δωράκια” και “options” (μετοχές χωρίς ρίσκο), κ.ο.κ. και είναι μία τεχνική που αποδίδει, συμφέρει ΟΛΟΥΣ και δεν στερεί από κανέναν τίποτα. ΟΛΟΙ κερδίζουν. Απλά… ορισμένα ντουβάρια (απομεινάρια ακροδεξιών κύκλων που άλλωστε σαμποτάρισαν ΚΑΙ το Κοινωνικό Σχέδιο για Παράταση της Ζωής μέσω Ευφυών Νανομηχανών DNA διότι ενοχλούσε τις παλιομοδίτικες… θρησκευτικές τους προκαταλήψεις)… έτσι λοιπόν ορισμένα ντουβάρια και γαϊδούρια που ΔΕΝ θέλουν να μοιραστούν με τους υπαλλήλους τους τίποτα και επιμένουν να τους δίνουν μόνο σταθερούς μισθούς, έχουν ΚΑΙ αυτοί την ελευθερία να επιδίδονται στην ανοησία τους, κάνοντας Ο,ΤΙ θέλουν, εφόσον σέβονται τους Νόμους και πληρώνουν τους φόρους τους. (Συνήθως προσελκύουν και ΠΟΛΥ ηλίθιους, άβουλους υπαλλήλους!)
Ο κ. Ευριπίδης Λιβινγστον-Καρερ έπεσε θύμα αυτής της προπαγάνδας και νομίζει ότι αν συμμετάσχει στο Αμεσοδημοκρατικό Σχέδιο Τόνωσης της Ομαδικότητας θα χάσει την Ελευθερία του και την ανεξαρτησία του. Λάθος κατάλαβε! Οχι μόνο δεν θα τη χάσει, αλλά θα κερδίσει κιόλας, αφού η συνολική απόδοση των επιχειρήσεών του θα αυξηθεί κατακόρυφα. Βέβαια, υπογράφοντας το Α.Σ.Τ.Ο. (αντί να λέει και κρύα αστειάκια όπως “ΑΣΤΟ καλύτερα” -αααχ ευθυμήσαμεν) ο κύριος αυτός θα κερδίζει ο ΙΔΙΟΣ, στην προσωπική του σφαίρα ιδιωτικής κατανάλωσης και ευτυχίας, σαφέστατα λιγότερα. ΔΕΝ θα μπορεί να έχει π.χ. τρεις πισίνες και τέσσερα γιακούζι στο σπίτι του, παρά μόνο μία και ένα. ΔΕΝ θα μπορεί να κάνει διάφορες… τρελίτσες που έκανε στα νιάτα του, ΤΟΣΟ πολύ σπάταλα. Παρόλ’ αυτά, το Α.Σ.Τ.Ο. δεν αφαιρεί ΤΙΠΟΤΑ από το καθαρά επιχειρηματικό κεφάλαιό του, παρά μόνο εξασφαλίζει δύο τινα:
1) ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙ επανεπενδύονται τα κέρδη σε επέκταση και βελτίωση της ίδιας της επιχείρησης (σώζοντάς την από πιθανή χρεωκοπία λόγω υπέρμετρης… προσωπικής χλιδής), και
2) ότι οι εργαζόμενοι, αν και δεν είναι συνεταίροι (με τον τρόπο που είναι στις κολεκτίβες) εν τούτοις έχουν ΑΜΕΣΗ ωφέλεια και συμμετοχή στα κέρδη, από τη δική τους παραγωγικότητα.
ΗΔΗ, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις υπέγραψαν συμμετοχή στο Α.Σ.Τ.Ο. ενώ μερικές απλώς συνεχίζουν όσα άρχισαν κάποτε να κάνουν ΗΔΗ, για να επιζήσουν τις κρίσεις του περασμένου αιώνα: Το μοίρασμα (sharing) των κερδών στους εργαζομένους τους.
Μάλιστα, αυτό άρχισαν να το το κάνουν κάποτε, λόγω… ελεύθερου ανταγωνισμού με τις Ομαδικές Εταιρείες, οι οποίες λόγω ΑΜΕΣΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ των μελών τους από τη δική τους παραγωγικότητά, εκτίναξαν την απόδοσή τους στα ύψη και έγιναν ασυναγώνιστες, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα παραγωγής, αλλά και σε… ομαδική ευτυχία.
Στον εικοστό αιώνα, που δεν υπήρχαν Ομαδικές Εταιρείες αλλά μόνο πυραμιδοειδείς, τα μεγάλα μονοπώλια έκαναν Ο,ΤΙ ήθελαν, δίνοντας ψίχουλα αντί για μισθούς, σε ορισμένες περιπτώσεις. ΜΗ έχοντας ανταγωνιστή, εκείνο το παλιό αυταρχικό καπιταλιστικό μοντέλο θριάμβευε.
Μετά την κρίση του peakoil (οπότε παραλίγο να βάλουν λουκέτο ΟΛΟΙ αυτοί οι δεινόσαυροι) η Ομαδική Μορφή Επιχειρήσεων πήρε το πάνω χέρι, και πραγματικά επήλθε ΓΝΗΣΙΟΣ ανταγωνισμός με “αντίπαλο δέος” (απέναντί της) τις παλιές εταιρείες (που και αυτές ανάκαμψαν αλλά σεβόμενες και τους νέους “κανόνες του παιγνιδιού”).
Τέλος, σε όσα είπες για τη δυσαρέσκεια μειοψηφικών απόψεων μέσα στις αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, έχεις εν μέρει πολύ δίκιο, και θα αναφερθώ σε όσα είπες στο άμεσο μέλλον. Ένα σου λέω, μόνο, προς το παρόν:
Ο σκοπός της “ΠΟΛΥκολλεκτίβας” (σε αντίθεση με την ΑΠΛΗ κολλεκτίβα) είναι η δημιουργική αποκέντρωση ΜΕΣΑ της σε ΠΟΛΛΕΣ μικρές ομάδες εργασίας, ιδανικά με 5 έως 10 άτομα στην κάθε μία. Ετσι κανείς δεν καταπιέζεται, εκτός από κάτι γραφικούς τύπους που τους αρέσει να μαζεύουν μπούγιο στις συνελεύσεις. Βέβαια αυτό το κάνουν σπάνια, γιατί τον περισσότερο καιρό δεν είναι εφικτό, έτσι κι αλλιώς. Τον περισσότερο καιρό οι συνεταίροι – εργαζόμενοι συνεδριάζουν σιωπηλά και εξ αποστάσεως βυθισμένοι στις Ολογραφικές Οθόνες τους, με τη βοήθεια Τεχνητά Ευφυών Συμβούλων, που μελετούν όλα τα απαραίτητα “ωμά δεδομένα” για να… πνιγούν μέσα σε έναν Ωκεανό Υπερφόρτωσης Πληροφορίας οι ΙΔΙΟΙ (αυτοί οι σύντροφοι).
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο
(και ζητώ συγνώμη αν σε κούρασα κάπως)
Υ.Γ. ΛΑΘΟΣ πληκτρολόγησης: όχι “για να… πνιγούν”, αλλά “για να… ΜΗ πνιγούν”.
Επίσης ξέχασα να πω ότι όσες επιχειρήσεις αποδέχονται το “Α.Σ.Τ.Ο.” απαλλάσσονται σχεδόν ΚΑΘΕ φορολογίας, πλην του νόμιμου σταθερού 7% που πάει σε έργα κοινής ωφελείας.
αλλαξε το banner, θες να σου φτιάξω ένα; απλά δεν αντέχω να σε βλέπω με το default!
Πες ναι, πες ναι! 😀
NAI NAI NAI !!! 🙂
Υ.Γ. Θα λείψω για μία ώρα περίπου. Χάρη σε ευχαριστώ, και… αν κρίνω από την ΠΟΛΥ καλή δουλειά που έκανες με τα δικά σου banner και γραφικά, ΚΑΘΕ βοήθεια δεκτή και εκτιμητή. Σε ειδική σελίδα, μάλιστα, θα αποδώσω…φόρο τιμής στην Θεϊκή έμπνευση της Τρελλής Αγελάδας και των άλλων θεοτήτων μέσα σου και έξω σου! 🙂
Αναμένω με αγωνία λοιπόν τα Γραφικά, τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ λύση για να μην… καταντήσω “γραφικός τύπος”! 🙂
χαχαχα… ok, θα σου το στειλω
εστάλη!
Kαι μπήκε!
άντε… χαλάλι tου, μέχρι και το απογευματινό μου μπάνιο στη θάλασσα θυσίασα (για να μπεί μόλις… ξύπνησα!) 🙂
ΠΟΛΥ όμορφο είναι. Θα φτιάξω τώρα και μία… αγελαδινή σελίδα με credits!
Συνέλληνα θα πρέπει να αρχίσεις να ομιλείς και για τους θεού μας, οι οποίοι έχουν επικρατήσει πλήρως σε βάρος του βδελυρού χριστιανισμού.
Ακάματε αγωνιστή, φυσικά και θα μιλήσω για την…
Επιστημονική Δικαίωση των Πολυθεϊστικών Ιδεών μέσω της έρευνας των ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ δυνάμεων της Φύσης, τόσο στο επίπεδο του μακρόκοσμου όσο και σε εκείνο των κβάντα και των κουάρκ! 🙂
Και φυσικά περιμένω να συμμετάσχεις και να μυηθείς στα Ελευσίνια μυστήρια.
χεχε…
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, ιδιαίτερα μετά την επιτυχή χρήση της ΧρονοΜηχανής για να επικοινωνούμε με το Παρελθόν. Πάντως… ταξίδια τόσο παλιά στο χρόνο είναι επικίνδυνα, γιατί προκαλούν και Χρονικά Παράδοξα. Μπορεί π.χ. να κάνω κάνα λάθος και να… γεννηθούν ΠΟΛΛΕΣ εκδοχές του (παλιού παλιάτσου του 21ου αιώνα) Λιακόπουλου, αντί για μόνο μία! 🙂
Πάντως σήμερα, στο 2107, τα Ελευσίνια Μυστήρια υπάρχουν, ΗΔΗ. Συνδυάζονται και με μουσικό φεστιβάλ μιας ιδιότυπης μουσικής του 22ου αιώνα (που δεν θα αποκαλύψω προς το παρόν). Να μην τα πούμε και ΟΛΑ με τη μία.. χεχε
Απο το ‘Φιλελευθερο Διαστημα’ ολογραφικό περιοδικό
Μετα απο τις διευκρυνήσεις της ΑμεσοΔημοκρατίας των Βαλκανίων για τις λεπτομέρειες του νέου φορολογικού συστήματος, ο Ευρυπίδης Λιβινγστον-Καρερ, και άλλοι μεμονομένοι επιχειρηματίες, βρίσκονται σε διαβουλευσεις και με το Υπατο Συμβούλιο και με τις αρχες των Πολυκολλεκτίβων για τις νέες συνεργασίες ιδιωτών-μεμονομωνων δημιουργών-πολυκολλεκτίβων.
Αξίζει να σημειωθεί οτι απο τις Αρχές του 21ου αιώνα πρίν την κρίση του peakoil στους τομείς των δημιουργικών επιστημών και τεχνών, οι επιχειρήσεις ειχαν ήδη εφαρμόσει σχήματα συμμετοχής των εργαζομένων στα κέρδη ενώ ο ανταγωνισμός για εξειδικευμένο και ταλαντούχο προσωπικό οδήγησε τις περισσότερες επιχειρήσεις να εφαρμόσουν αυτές και χωρίς κρατικό έλεγχο, συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό καθεστώς για τους εργαζομένους.
Αλλες μικρότερες ‘δημιουργικές’ επιχειρήσεις που δέν μπορούσαν να ανταγωνιστούν σε αυτά τα υλιστικά θέματα έδωσαν βάρος στην καινοτομία και σε ένα περιβάλλον εργασίας που η ατομικότητα και η δημιουργική ένταση θα είχαν προτεραιότητα.
Οι υψιλά καταρτισμένοι εργαζόμενοι στις πιό ανεπτυγμένες και δυναμικές οικονομίες προ της κρίσης είχαν πλέον επιλογές για το πώς θα διαρθρωναν την καρρίερα τους, αφου μπορούσαν ανα πασα στιγμή να διαλέξουν ανάμεσα στις διάφορες εργασιακές αξίες.
Δυστυχώς δέν ήταν το ίδιο για τους εργαζόμενους σε χειρονακτικές και χαμηλής απαίτησης εργασίες, αφού εκεί ο ανταγωνισμός εργατικών χεριών και η μετανάστευση όντως πίεζε τούς μισθούς προς τα κάτω, με την θετική συνέπεια μέν να παραμένουν οι τιμές των προιόντων και υπηρεσιών χαμηλές, αλλα απο την άλλη μερία να υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων ιδιαίτερα στις κλειστές οικονομίες με τα παραμελημένα εκπαιδευτικά συστήματα, που δέν μπορούσαν να βελτιώσουν την θέση τους.
Μετα την κρίση του peakoil, η οποία με την μείωση του πλυθησμού ώθησε την περαιτέρω αναπτυξή της ρομποτικής, και την επικράτηση της, την δεκαετία του 2060, είναι πάρα πολύ λίγες οι χειρονακτικές εργασίες που χρειάζονται ανθρώπους.
Οι περισσότερες θέσεις εργασίας αφορούν πλέον την έρευνα, τεχνολογία και τις δημιουργικές τέχνες και επιστήμες όπως και τα παραδοσιακά αντικείμενα των οικονομικών, λογιστικής, και νομικα και μηχανική.
Όπως είχε πεί και ο Φιλελευθερος διανούμενος του πρώτου μισού του 21 αιώνα, ΝΧΦ_154 :
‘Σκοπός μας δέν πρέπει να είναι να δώσουμε περισσότερα χρήματα στον ανειδίκευτό εργάτη για να κάνει την ίδια δουλειά.
Σκοπός μας θα πρέπει να είναι να τον εξιδεικευσούμε ώστε να μπορεί με νέες δεξιότητες να κερδίσει ο ίδιος περισσότερα λεφτα.
Και ας μήν ξεχνάμε : Ο ανειδίκευτος εργάτης του σήμερα κάνει την εργασία που θα κάνει ένα ρομπότ μετα απο 50 χρόνια’
Η εξέλιξή αυτή έδωσε και το όριστικό τελειωτικό χτυπημα στον Παλαιοκομμουνισμό αφού η πάλη των ταξέων αναμεσα στο προλεταριάτο και στην ανώτερη τάξη που φανταζονταν οι παλαικομμουνιστές έπαψε να υπάρχει με την παραδοσιακή έννοια και ακόμα περισσότερο η ιδέα οτι ένας κρατικός μηχανισμός μπορεί να προστατευσει τους εργαζόμενους, καταρρακώθηκε σημαντικά αφού δέν ήταν μόνο το οικονομικό σύστημα που συγκλονίστικε απο την κρίση του peakoil , ήταν και οι παραδοσιακοί κρατικοι μηχανισμοί που δεν μπόρεσαν να στηρίξουν τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα.
Ποιός δεν θυμάται οτι στις μεγάλες αναταραχές τα πρώτα θύματα ήταν οδηγοί λεωφωρείων και τραίνων οι οποίοι δεν μπορούσαν να μεταφέρουν τον κόσμο, λυντσαρίστικάν απο αγανακτισμένους πολίτες που προσπαθούσαν στο τέλος της εργασίας τους να πάνε για δουλειά.
Φοβερό σχόλιο! Έλειπα όλη μέρα και χάρηκα ιδιαίτερα όταν το είδα.
Το μόνο μελανό (αλλά ΚΑΙ αληθινό) σημείο η τελευταία παράγραφος. Αλλά… αυτή δεν είναι τίποτα, μπροστά στους λιμούς που ακολούθησαν το peakoil, κατά τους οποίους, μεγάλος αριθμός ατόμων πέθαναν από πείνα. Ως γνωστόν, για κάθε γραμμάριο τροφής χρειαζόντουσαν περίπου έξη γραμμάρια πετρελαίου, στις αρχές του 21ου αιώνα (για μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν τότε στη γεωργία, για μεταφορά και αποθήκευση, κ.ο.κ.) Η πρώτη άμεση συνέπεια ήταν λοιπόν η πείνα, όχι μόνο σε αποκομμένες περιοχές του τρίτου κόσμου, αλλά και μέσα σε ορισμένες πόλεις του δυτικού κόσμου.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία, ότι “συμμορίες πεινασμένων” λεηλατούσαν τα πάντα, τόσο τα καταστήματα και τις αποθήκες όσο και σπίτια που τους φαινόντουσαν πολυτελή ή πιθανά να περιέχουν τροφή αποθηκευμένη. Αυτό επέφερε μία τόσο μεγάλη κοινωνική αναστάτωση ώστε μάζες κόσμου, καραβάνια ολόκληρα, με οπλισμένους φρουρούς, άρχισαν να μετακινούνται προς τις επαρχίες, με προορισμούς μέρη που είχαν σχετική αυτάρκεια σε παραγόμενα τρόφιμα.
Οι δογματικοί οικολόγοι στην αρχή πρόβαλλαν ισχυρές αντιρρήσεις για τη μαζική χρήση Τεχνητής Τροφής και ακίνδυνων μεταλλαγμένων ποικιλιών ρυζιού, σιτηρών, κλπ. Μετά, όταν είδαν ότι η επιλογή δεν ήταν πια ανάμεσα σε μεταλλαγμένα και σε υγιεινά τρόφιμα, αλλά ανάμεσα σε επιβίωση και σε σίγουρο θάνατο, με δισταγμό δέχτηκαν τη μαζική διανομή αυτών των νέων τροφών σε πληθυσμούς που χωρίς αυτές θα πέθαιναν…
Η καταστροφή εντάθηκε γιατί κανείς δεν την περίμενε, κανείς δεν είχε προετοιμαστεί αρκετά. Κάποιοι είχαν ήδη μετακομίσει σε επαρχίες μετά τις πρώτες ενδείξεις ότι θα χειροτέρευε η κατάσταση, αλλά δεν εξασφάλισαν αυτάρκεια σε πολλούς τομείς, όπως π.χ. το δικό τους ηλεκτρικό ρεύμα.
Οι πολύ πλούσιοι αναγκάστηκαν να βγουν από τα κρυφά φρούριά τους, γιατί ήταν αδύνατον πια να μεταφέρουν εκεί επαρκή αποθέματα τροφής και καθαρού νερού. Είχαν μαζί τους όπλα και άλλα εφόδια με τα οποία άρχισαν να βοηθούν τον ευρύτερο πληθυσμό για να προστατευτεί από τους ληστές και τις συμμορίες. Η καταστροφή ένωσε έτσι ανθρώπους από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, γιατί… μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι ίσοι. Η παραδοσιακή αξία της αλληλεγγύης, που είχε φθαρεί από τις κακές συνήθειες της προηγούμενης κοινωνίας της Αφθονίας, άρχισε να ξεπροβάλλει και πάλι σαν θεμελιώδης αξία στην κοινωνία. Οι επιζώντες στηρίχτηκαν στην ομαδική προσπάθεια, στη συνεργασία και στην αλληλλεγύη, γιατί χωρίς αυτές θα πέθαιναν. Με αυτό τον τρόπο ετοιμάστηκε και το ψυχολογικό έδαφος για την Ομαδικότητα, στην ευρύτερη κοινωνία.
Αν και κατηγορήθηκαν οι επιζώντες για παρατράγουδα, μερικές φορές (παράνομες πράξεις που έκαναν μερικοί από αυτούς λόγω απόγνωσης, στην αρχή, π.χ. κλοπές) μετά από το ξεπέρασμα της Ολικής Κρίσης τους δόθηκε Γενική Αμνηστία. Τα μόνα ασυγχώρητα εγκλήματα παράμειναν ο φόνος και η ένοπλη ληστεία.
Συνεντευξή του μεγαλοεπιχειρηματία κ. Σαρούνας Γιαννακοπούλοβιτς στην Νεα Καθημερινή, Οκτώβριος 2107
ΝΚ κ. Γιανακοπούλοβιτς είστε γόνος μιάς ιστορικής οικογένειας επιχειρηματιών και η οικογένεια σας έιναι για πάνω απο 100 χρόνια ιδιοκτήτες της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναικού. Η οικογένεια σας όμως αλλαξε το όνομά της.
ΣΓ Πράγματι οι οικογένεια μου λεγόταν κάποτε Γιαννακόπουλοι, αλλα όταν ο Παναθηναικός κέρδισε την 10η Ευρωλίγκα με τον αείμνηστο Ομπράντοβιτς η οικογένεια μου σε ενδειξη θαυμασμού και ευγνωμοσύνης άλλαξε το όνομα της σε Γιανακοπούλοβιτς.
ΝΚ Οι επιτυχίες δέν σταμάτησαν εκεί όμως, με την επανασύσταση της FIBA μετα τις μεγάλες αναταραχές 2013 -2030, η ομάδα σας έχει κερδίσει 15 παγκόσμια πρώταθλήματα.
ΣΓ Πράγματι, είμαστε πολύ ικανοποιημένοι, την τελευταία χρονια κατατροπώσαμε στους τελικούς τους Los Angeles Lakers, και τον επόμενο μήνα θα ταξιδέψουμε στην Σαγκάη για τον πρώτο αγώνα της νέας περιόδου του παγκόσμιου πρωταθλήματος.
ΝΚ Μια και αναφέραμε τις αναταραχές η οικογένεια σας πώς επιβίωσε κ. Γιανακοπούλοβιτς; και πώς σας επετράπηκε να κρατήσετε τα υπάρχοντά σας όπως και να συνεχίσεται να είστε επιχειρηματίας έξω απο το πολυκολλεκτιβιστικό σύστημα;
ΣΓ Είναι μεγάλη ιστορία. Πριν τις αναταραχές οι πολύ πλούσιοι είχαν προβλέψει σε καλύτερο βαθμό τις εξελίξεις απο οτι η μέση τάξη και εννοείται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απο τους φτωχούς. Γι’αυτό και οι μεγαλύτερες απώλειες ήταν απο τα κατώτερα είσοδηματικά στρώματα.
Οι πλούσιοι συγκεντρώθηκαν σε παραθαλλασιες περιοχές και σε περιοχές που έιχαν τα τελευταία κοιτάσματα πετρελαίου (πχ. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
Σπαταλώντας τεράστια ποσά μπόρεσαν και τελειοποίησαν τις τεχνικές αφαλλατωσης για να έχουν νερό αλλα και ανανεωσιμες πηγές ενέργειας, άρα πολύ γρήγορα οι πολύ πλούσιοι απαγκιστρώθηκαν απο το πετρέλαιο.
Σε περιοχές που γίναν οι μεγαλύτερες αναταραχές, οι πλούσιοι μπήκαν στα κρουαζερόπλοια και κατέφυγαν στους ωκεανούς και παρέμειναν εκεί για όλη την διάρκεια των μεγάλων αναταραχών. Μάλιστα αγόρασαν και αεροπλανοφόρα απο χώρες που είχαν το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα (ΗΠΑ, Γαλλία, Κίνα) και μπόρεσαν να δέχονται αεροπορικούς εφοδιασμούς σε ότι δέν μπορούσαν να βρούν στην θάλλασα.
Μετα το τελος των αναταραχών κάποιοι ήρθαν σε επαφή με τις λιγότερο δογματικές αμεσοδημοκρατίες και τις πιό δεκτικές στην ατομική επιχειρηματικότητα, αλλοι εγκαταστάθηκαν σε έρημες περιοχές που ήταν δύσκολο να ελεγχτούν απο τις νέες αμεσοδημοκρατίες.
Βέβαια με όλα αυτά τα γεγονότα, και οι πλούσιοι δεν ήταν τόσο πλούσιοι, σπαταλήθηκαν τεράστια ποσά, και μεγάλες περιουσίες χάθηκαν.
Απο την άλλη μεσα στον μεγάλο πανικό επιταγχυνθηκαν τεχνολογίες που τελικά μοιραστήκαν σε όλο τον εναπομείναντα πλυθησμό.
Πολλες αμεσοδημοκρατίες επέτρεψαν την εγκατάσταση και ελευθερη δράση των πλούσιων επιχειρηματιών με ανταλλαγμα ακριβώς αυτήν την τεχνογνωσία.
ΝΚ κ. Γιανακοπούλοβιτς, για πολλά μέλη της Αμεσοδημοκρατίας είστε κόκκινο πανί. Ζητε σε μία χλιδή προκλητική. Τα εξι τζακούζι σας εχουν γίνει παροιμιώδη.
ΣΓ Ειμαι πολύ περήφανος για τα εξι τζακούζι μου ! Ξέρετε το καθένα έχει διαφορετικό ‘θεμα’. Ενα βρίσκεται σε τεχνητό τροπικό κήπο, Ένα έχει θέμα διαστημικό, με ολογραφικό πλανητάριο, το τρίτο έχει ενα μινιμαλιστικό στύλ, μαζί με ενα σύγχρονο home cinema, το τέταρτο βρίσκεται στην ταρατσα με θέα το δάσος και την θάλασσα, το πέμπτο έχει θέμα ‘Απω ανατολής’ ενώ το έκτο βρίσκεται σε ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο δωμάτιο.
Ανάλογα με την διάθεση μου πηγαίνω σε διαφορετικό τζακούζι.Πολλες φορές φέρνω και φίλους απο την ομάδα και τις επιχειρήσεις μου, και παρα πολλες φορες το παραχωρώ σε εργαζόμενους μου.
Αλλα γιατι αυτό θα πρέπει να πειράζει τον κόσμο;
Τα έφτιαξα με χρήματα που κερδισα νόμιμα. Πλήρωσα τους φόρους μου, υπακούω στους κανονισμούς, τι ακριβώς νοιάζει οποιονδήποτε τι κάνω με τα λεφτά μου;
Δηλαδή εαν ξόδευα τα χρήματα σε έργα τέχνης (που κάποια χρήματα τα ξοδέυω και εκεί) θα ήμουν καλύτερος;
ΝΚ Μα κ. Γιανακοπούλοβιτς, δεν ειναι προκληση να ξοδευετε χρηματα για τετοιες πολυτελειες την στιγμη που υπαρχουν κοινοτητες που δεν εχουν προσβαση στο Διαστηδικτυο;. Καποιοι λενε οτι εκμεταλευεστε τους εργαζομενους σας για να παραγουν περισσοτερα και να κερδιζετε περισσοτερα εσεις χωρίς να μοιραζονται τα κερδη;
ΣΓ Ποιος ειπε οτι δεν μοιραζονται τα κερδη; Οι περισσότεροι εργαζομενοι ειναι μετοχοι στις επιχειρησεις μου, τα περισσοτερα στελεχη περνουν μπόνους καθε χρονια αναλογα με τα κερδη της επιχειρησης.
Ξερετε αυτη η μονοδιαστατη οπτική αυτων που κατηγορούν τις μεγαλες επιχειρήσεις γινεται λιγο κουραστική, και εκπλήσσομαι που δεν εχουν εκλείψει αυτα τα επιχειρηματα στον 22ο αιωνα.
Ο ανταγωνισμός στις μεγαλες επιχειρήσεις απο τις πολυκολλεκτιβες και τα Δικτυα ατομικων επιχειρήσεων για τους εργαζομενους είναι ανελεητος. Καθε μέρα φευγουν απο τις επιχειρήσεις μου 10 περίπου ατομα για να στήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις η να μπούν στις πολυκολλεκτίβες. Απο την άλλη μερία έρχονται στις επιχειρήσεις μου 10 περιπου ατομα την ημέρα, απο τις πολυκολλεκτίβες η τα Δικτυα
Ο καθένας έχει τους λόγους του.
Ξερετε η ανθρωπότητα δεν σκεφτεται με έναν μόνο τρόπο. Ουτε τον 21 αιωνα ούτε τον 22 και υποθέτω ούτε τον 23 αιωνα.
Οι πολυκολλεκτίβες ήταν αναγκαίες για τα πρώτα 20 χρόνια μετα τις αναταραχές προκειμένου να εξαλειφθούν καποιες απο τις μεγαλες ανισότητες που φέραν οι αναταραχές.Αλλα οι πολυκολλεκτίβες μαθαν απο τα λαθη των κομμουνιστών του 20 αιώνα και αμέσως με την εξοδο απο την κρίση ξεκίνησαν τα προγράμματα τονωσης της επιχειρηματικότητας τα οποία και προσανατόλισαν τις Πολυκολλεκτιβες σε επιχειρηματική λογική και στα οποία συμμετείχαν και αυτόνομοι σύμβουλοι και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Τωρα για το αν τα χρηματα που ξοδευω θα μπορούσαν να ξοδευτούν για τους ‘αδυναμους’ θα σας πω ότι το που ξοδευω τα χρηματα μου ειναι ασχετο με την κατασταση αυτων των ανθρωπων. Πληρωνω τους φορους μου, εχω και την δική μου φιλανθρωπική οργανωση που επιτρεπει σε παιδια ολου του κοσμου ανεξαρτητως εισοδηματος να μαθουν μπασκετ (αυτο με συγκινει περισσοτερο) και τα υπολοιπα τα διαθετω εκει που θελω εγω οπως και ο οποιοσδηποτε αλλος.
Και θα σας πω και κατι αλλο, οι αδυναμοι ακομα και στον 22ο αιωνα (καμια σχεση με τους μη προνομιουχους του 21 αιωνα, πεινα και μεγαλες αρρωστιες εχουν εξαλειφθει, μιλαμε πχ για προσβαση στο Διαστηδικτυο, και σε λιγο καιρο προσβαση στην Τηλεμεταφορα που τωρα ξεκιναει) δεν θελουν ελεημοσύνη και να τους δινουμε λεφτά ακόμα και αν μας περισσευουν. Η αξία ειναι να μπορέσουν οι ίδιοι να δημιουργήσουν τον δικό τους πλούτο και να προχωρήσουν με τα δικά τους βήματα, να σταθούν στα ποδια τους και έχουν τις δικές τους επιτυχίες.
ΝΚ Κ. Γιανακοπούλοβιτς, ευχαριστούμε για αυτην την πρωτη συνεντευξη σας, ειμαστε σιγουροι οτι θα τα ξαναπουμε
ΣΓ Παντα στην διαθεσή σας
Εξαιρετική συνέντευξη, ΜΕΣΑ στο ανοιχτό πνεύμα του blog.
Δεν έχω καμία αντίρρηση, αφού… ο ελεύθερος ανταγωνισμός ανάμεσα σε πολυκολλεκτίβες και σε ανεξάρτητους επιχειρηματίες προκαλεί τεράστια τόνωση σε ΟΛΟΥΣ.
Από την άποψη των συλλογικών επιχειρήσεων, ΤΙΠΟΤΕ δεν είναι δεδομένο, και λόγω του ανταγωνισμού με τους προηγούμενως, βελτιώνονται και αυτές ιλιγγιωδώς.
Κανείς δεν ξέρει την κατάληξη, αλλά… ΓΙΑΤΙ να υπάρχει πάντα κατάληξη; Αυτό θα ακύρωνε το “αντίπαλο δέος”, θα καταργούσε το δημιουργικό ανταγωνισμό και θα έφθειρε την κοινωνία εξ ολοκλήρου!
Συμφωνώ και προσυπογράφω (και ευχαριστώ για τα καλά λόγια). Θα υπάρξουν και αλλες συνεντεύξεις και θα αναδειχθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις